Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Τελέστηκε ο πρώτος γάμος ομοφυλοφίλων στη Λατινική Αμερική


Η Αργεντινή έκανε την αρχή

Μπουένος Αϊρες

Στην Αργεντινή και συγκεκριμένα στην Ουσουάια, 3.500 χλμ νοτίως του Μπουένος Αϊρες, τελέστηκε ο πρώτος γάμος ομοφυλοφίλων στη Λατινική Αμερική.
Για «ιστορικό γεγονός» μίλησε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου κατά των Διακρίσεων, Κλάουδιο Μοργάδο, που ήταν μάρτυρας στην τελετή.
«Σήμερα παντρευτήκαμε στην Ουσουάια» δήλωσε τηλεφωνικά στο ενημερωτικό τηλεοπτικό δίκτυο Todo Noticias του Μπουένος Αϊρες ο Αλεξ Φρέιρε, 39 ετών, που ενώθηκε με τον 41 ετών Χοσέ Μαρία Ντι Μπέζο (φωτό).
Οι Φρέιρε και Ντι Μπέζο είχαν προσπαθήσει να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου και την 1η Δεκεμβρίου, όμως τότε δικαστήριο είχε εμποδίσει τον γάμο την τελευταία στιγμή.
Αρχικά και το ληξιαρχείο της Ουσουάια είχε αρνηθεί να έλθουν σε γάμου κοινωνία οι δύο σύντροφοι, όμως η κυβερνήτης της επαρχίας Φαμπιάνα Ρίος είχε παρέμβει, επιτρέποντας την τελετή.
«Γνωρίζαμε πως η κυβερνήτης ήταν ένα πρόσωπο που έβλεπε με συμπάθεια τον σκοπό μας» τόνισε ο Ντι Μπέζο, προσθέτοντας πως αυτό το γεγονός «αποτελεί ένα βήμα προόδου προς την νομική ισότητα όλων».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Διάλογοι μωρών....


Στέλιος Νο2: Μ' αγαπάαας;;; - (βλέμα όλο παράπονο σα μικρό κουτάβι - σκέτη μαφία σας λέω)

Στέλιος Νο1: Ναι βλάκα σ' αγαπώ. ;-Ρ (βλέμα περιπεχτικό στυλ "το βλαμένο θέλει και επιβεβαίωση")

.
.
.

Στέλιος Νο1: Εσύ μ' αγαπάς;;; - (βλέμα υποψιασμένο, οκ δήθεν υποψιασμένο εντάξει;;!!)

Στέλιος Νο2: Εεε, καμιά φορά, όπως μου λες και 'συ. - (βλέμα κοροϊδευτικό, στυλ "τώρα που έπεσες στα χέρια μου θα σε φτιάξω για τα καλά").


καλά γιορτές προς όλους. :-)))

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Φάτε μάτια ψάρια, και η κοιλιά περίδρομο...

...λέει η λαϊκή σοφία.

Ναι, αλλά τώρα που έπιασαν τα κρύα είναι ότι πρέπει για να ανάψουν τα αίματα και να ζεσταθούμε λιγάκι, χωρίς όμως να ρίξουμε το κριτήριο της αισθητικής μας.

Δια χειρός Brice Hardelin



















Μια ζεστή, τρυφερή, καβλιάρικη (σεμνά είπαμε!!) και γεμάτη αγάπη αγκαλιά να έχουμε πάντα όλοι μας ....

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

ΘΑ ΠΑΜΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ...

Πού να φανταζόταν ο Αρκέσιμος ότι το ραβασάκι που έγραψε πάνω σε ένα κεραμίδι καλώντας την καλή του («Ευμελίς ήκε τάχος Αρκέσιμος» - «Ευμελίδα, έλα εδώ γρήγορα, Αρκέσιμος») θα φιγουράριζε κάποτε σε βιτρίνα μουσείου.
Εφηβος έρωτας τοξευτής από το ιερό του Ερωτα στις Θεσπιές Βοιωτίας, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Λύσιππος τον 4ο αι. π.Χ. Σώζεται το ρωμαϊκό αντίγραφό του (Μουσείο Λούβρου)
Ασε, το τολμηρό δώρο του Φιλονίδη που είχε τη φαεινή ιδέα να δείξει την προτίμησή του στην αυλητρίδα Ανεμώνη στέλνοντάς της μια κοσμηματοθήκη (πυξίδα) στο σκέπασμα της οποίας απεικονίζεται ο φτερωτός φαλλός του να έχει επιλέξει το δικό της γενετήσιο όργανο από άλλων τριών γυναικών. Οσο για τον Αλκιβιάδη, είχε παραγγείλει να απεικονίζονται ερωτικές σκηνές ακόμη και στις παραγναθίδες του κράνους του.

Μη μου πείτε πως δεν χρειάζεται τόλμη και φαντασία για να αποφασίσεις να δείξεις σήμερα ένα τόσο μεγάλο θέμα, όπως του Ερωτα, παρουσιάζοντας και τις αντιλήψεις των ανθρώπων σε διάστημα 11 ολόκληρων αιώνων. Κι όμως, η έκθεση «Ερως: από τη Θεογονία του Ησιόδου στην ύστερη αρχαιότητα» (από την Πέμπτη έως και στις 6 Απριλίου 2010) του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, την οποία είχαμε την ευκαιρία να δούμε όταν στήνονταν τα έργα, αποδεικνύει πως με επιστημονική γνώση, μπορείς να διαχειριστείς τα πάντα, χωρίς διλήμματα και ενοχές.

Με αυτά τα όπλα αποφάσισε ο διευθυντής του Μουσείου, καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης, να ανοίξει τη βεντάλια του έρωτα στο κοινό παρουσιάζοντας για πρώτη φορά (!) μια μεγάλη έκθεση -280 έργα από 50 ελληνικά και ξένα μουσεία (Λούβρο, Βατικανό, Ρώμη, Σικελία, Κύπρο)- αφιερωμένη στον αθώο, αβρό, τοξαλκή (τοξευτή), ευπάλανο (πολυμήχανο), τακερό (σε κάνει να τήκεσαι, να λιώνεις), «δεινόν αμάχανον όρπετο» (ακατανόητο) έρωτα.

Η αφήγηση ξεκινάει ρομαντικά μ' έναν έφηβο Ερωτα, του Λύσιππου (από το ιερό του Ερωτα στις Θεσπιές της Βοιωτίας 4ου αι. π.Χ.), ένα εκπληκτικό άγαλμα που σώζεται όχι στο χάλκινο πρωτότυπο αλλά μαρμάρινο ρωμαϊκό του αντίγραφο (Λούβρο). Το φινάλε, όμως, είναι σκληρό. Η έκθεση κλείνει με μια βιτρίνα (στον όροφο) γεμάτη φαλλούς: πέτρινους, κεραμικούς, ολόγλυφους, ανάγλυφους, ζωγραφιστούς, να καθρεφτίζονται από όλες τις πλευρές αποκαλύπτοντας τις διάφορες ιδιότητές τους. Ο προτεταμένος φαλλός μιας ερμαϊκής στήλης φέρνει ευγονία. Στον τοίχο του σπιτιού δηλώνει ευτυχία. Είναι σύμβολο δημιουργίας, στοιχείο αποτροπαϊκό, αλλά και ιερό. «Πάντων θεών ο βωμός» διαβάζεις πάνω σε έναν μαρμάρινο φαλλό.

Μη φανταστείτε καμία έκθεση πορνό. «Δεν είναι κλειδαρότρυπα» και ο διευθυντής του Μουσείου καλεί το κοινό να την απολαύσει με μάτια ανοικτά. Ακόμη και το δωματιάκι ενός πορνείου της Πομπηίας που αναπαρίσταται ολόκληρο, με το κρεβάτι του, δεν πρόκειται να σκανδαλίσει ούτε τους 16ρηδες (από 16 και κάτω απαγορεύεται η είσοδος) γιατί τα μαθήματα που παίρνουν τα παιδιά μας από την τηλεόραση δεν συγκρίνονται.

Με δεδομένο ότι ο έρωτας στην αρχαιότητα έχει απασχολήσει πληθώρα μελετητών ώς τώρα, ρωτήσαμε τον κ. Σταμπολίδη, που επιμελήθηκε την έκθεση με τον αρχαιολόγο Γιώργο Τασούλα, τι καινούργιο θέλουν να πουν.

«Εκθέσεις δεν έχουν γίνει. Το 2007 έγινε μία μικρή στη Ρώμη και το 1989 ο "Eros Grec" στο Παρίσι με περιορισμένα αντικείμενα. Εδώ ανοίγουμε όλη τη βεντάλια του θέματος από τον Ησίοδο, από το 700 π.Χ. μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, τον 4ο μ.Χ. αιώνα».

Νομίζετε ότι μπορούν να χωρέσουν τόσοι αιώνες σε μια έκθεση;

«Δεν χωράς, τολμάς. Κι εμείς τολμήσαμε».

Φοβάστε μην προκαλέσετε;

«Οχι, η αισθητική δεν προκαλεί. Κι εδώ μιλάμε για υψηλή αισθητική, είτε έχουμε τον έρωτα ως φτερωτό θεό είτε ως σεξουαλική πράξη. Η τέχνη καθαγιάζει τα πάντα. Αλλωστε εμείς δεν μπλέκουμε τον έρωτα με το σεξ. Δεν μπορείς να μπλέκεις την ομορφιά του κόσμου, τη γοητεία του, με μια πράξη. Είναι σαν να συγχέεις ένα μουσικό κομμάτι με τον ήχο του κινητού σου. Γιατί, έρωτας δεν είναι η απομόνωση μιας πράξης, αλλά η διαδικασία.

Παρακολουθούμε τον έρωτα από την αγκαλιά της μάνας του της Αφροδίτης ώς την ενηλικίωσή του. Υπάρχουν καταληκτικές σκηνές που τον διδάσκει, τον μαλώνει έτοιμη να του τις βρέξει με το σανδάλι της, κι εκείνος κλαίει σκουπίζοντας τα δάκρυά του. Λίγο μετά παρουσιάζεται να σαϊτεύει ακόμη και τη μάνα του για να ερωτευθεί τον Αδωνι.

Εχουμε τον έρωτα τον θεατρικό, με μάσκα υποκριτή, τον ηνίοχο ψυχών, έρωτες θεών, όπως του Δία που γίνεται χρυσή βροχή για να ενωθεί με τη Δανάη, κύκνος για τη Λήδα, ταύρος για την Ευρώπη. Το αριστούργημα όμως είναι η παράσταση του έρωτα της Αφροδίτης και του Αδώνιδος σε ένα αγγείο, του 5ου αιώνα, που μου θυμίζει το Ασμα Ασμάτων: "θες με σφραγίδα επί την καρδίαν σου"».

Πέρα από τις αθώες απεικονίσεις έχετε και σκληρότερες και μάλιστα σε αντικείμενα κοινής χρήσης, λυχνάρια, αγγεία με τολμηρές ερωτικές στάσεις και σκηνές ομαδικών οργίων. Εχουμε μια κοινωνία που δεν κρύβεται ούτε και από τα παιδιά της;

«Οταν βλέπεις ζωγραφισμένη τη γενετήσια πράξη πάνω στο ακροκέραμο, όπως της Γέλας (6ου αι. π.Χ.), που ήταν στη φάτσα ενός κτιρίου, αντιλαμβάνεσαι πως η κοινωνία αυτή δεν έχει συμπλέγματα ενοχών».

Ξέρουμε ποια θέση είχε στη ζωή της ο ομοφυλοφιλικός έρωτας;

«Εχω την εντύπωση ότι διαφέρει από πόλη σε πόλη και από εποχή σε εποχή. Αλλη αντίληψη επικρατεί τον 6ο αιώνα π.Χ. και άλλη τον 3ο. Στην κλασική εποχή η εκπαίδευση των εφήβων γίνεται από έναν ώριμο άνδρα ο οποίος απάγει τον νεαρό για δύο μήνες, τον πηγαίνει στα βουνά, όπου τον εκπαιδεύει στο κυνήγι και στα ερωτικά. Είναι ένα είδος μύησης. Οταν επιστρέφει, του προσφέρουν μία πανωπλία, ένα δόρυ και μία στολή, που θα φοράει στο εξής στις δημόσιες τελετές και πανηγύρεις. Την ίδια εποχή απαγορεύεται διά νόμου ο πρωκτικός έρωτας. Επιτρέπεται να συνευρίσκεται ο εραστής και ο ερώμενος ανφάς, το λεγόμενο "διαμηρίζειν". Ερως σημαίνει επιθυμία ενός ωραίου σώματος, μιας ωραίας μάθησης, ενός ωραίου μυαλού. Επιθυμία για το ιδεατώς ωραίο, σύμφωνα με τον Πλάτωνα. Ο έρωτας μπορεί να μετατραπεί και σε φιλότητα, δηλαδή αγάπη. Πάντως, το αγαπώ σε καμία λέξη του κόσμου δεν αρχίζει με άλφα και δεν τελειώνει σε ωμέγα όπως στην ελληνική, περικλείοντας την αρχή και το τέλος του κόσμου».

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ από την Ελευθεροτυπία 7/12/09

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Σε έχω δει, κάπου,... κάπου σε ξέρω

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις.
Την έλαβα μέσω mail από μια συνάδελφο.
Τους αναγνωρίζετε;
Κάτω αριστερά ο Γ.Παπανδρέου,πάνω δεξιά ο...Αντ.Σαμαράς!

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί στην αρχή της δεκαετίας του '70 υπήρξαν... συγκάτοικοι και συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης.
Ως φοιτητές έκαναν στενή παρέα για τρία χρόνια .
Ο Γιώργος σπούδαζε Κοινωνιολογία και ο Αντώνης Οικονομία.
Στη φωτογραφία-ντοκουμέντο βλέπουμε εκτός απ΄τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά τον κ. Στέφανο Μανουηλίδη και τον διεθνούς φήμης φωτογράφο, ζωγράφο, γλύπτη και εικαστικό Φίλιππο Τσιάρα.
Η παρέα έζησε τρία χρόνια στο ίδιο πανεπιστήμιο...

Για να μην τρέφουμε αυταπάτες για το ποιοί είναι αυτοί που μας κυβερνάνε.
Μια παρεούλα από παλιά.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ .... ΑΛΛΙΩΣ

Κάποιες από τις φωτογραφίες που τράβηξα φέτος τον Σεπτέμβρη στη Σαντορίνη.
Έτσι όπως δεν την έχουν δει πολλοί.
Μια Σαντορίνη απρόβλεπτη.
Διαφορετική.















Οουυπςς!!! Να και λίγος ουρανός από το μπαλκόνι μου στο Πέραμα.... χειμώνας μπαίνει, να μην ξεχνιώμαστε.


Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Λαγωνικό;;; Ποιό λαγωνικό;;;

Τι με είχε πιάσει από τότε που γύρισα από τις διακοπές και δεν ήθελα να πατήσω ούτε ένα πλήκτρο για να γράψω μια λέξη, ένα "γειά" βρε παιδί μου, ένα "ψω- - αρμενίζω τώρα, αλλά είμαι καλά και θα τα πούμε...", δεν μπορώ να καταλάβω.
Τίποτα.
Λέτε να έφταιξε η ενέργεια από το νησί της Σαντορίνης; Μα αυτό το νησί είναι παγκοσμίως γνωστό ως η super-βιταμίνη των απανταχού συγραφέων.
Μόνο στο γραφείο αν έμπαινα σε κάποιο από τα blog σας για να διαβάσω κανένα νέο σας.
Μυστήριο.

Τέλος πάντων.
Στη Σαντορίνη, που λέτε, περάσαμε πολύ όμορφα. Πρώτη φορά πήγαμε εγώ και ο Στ. μου.
Μαγία.
Όποιος έχει πάει και δεν έχει πάθει πλάκα με την "ενέργεια" που βγάζει αυτό το νησί, ιδίως στην πλευρά του ηφαιστείου, έχει σοβαρό πρόβλημα στις "κεραίες" του και να πάει άμεσα για αναβάθμιση.
Ζάμπλουτος που διαβάζει αυτή την ανάρτιση και θέλει να μου κάνει ένα δώρο, πολύ ευχαρίστως. Θέλω ένα μικρό σπιτάκι (δωμάτιο, μπάνιο, κουζίνα ΚΑΙ πισίνα) τίποτις το σπουδαίο καλέ, κατά Οία μεριά αλλά και Ημεροβίγλι καλά είναι, με θέα στο ηφαίστειο.
Pleeaaassseeeee!!!! (μικλό τσαι χαλιτομένο λαγωνικούλι κουνάει ουλίτσα του).

Σε μια από τις επόμενες αναρτήσεις θα σας έχω φωτογραφικό υλικό με Σαντορίνη όπως δεν την έχετε ξαναδεί.

Κατά τα άλλα η αφεντομουτσουνάρα μου έγινε θείος και προβλέπω ο νεοαφιχθής να μας παίρνει τα μυαλά οικογενειακώς σε χρόνο dt (τώρα που έχει αρχίσει να σκάει χαμόγελα ...).
Να δείτε που αυτός θα μου τα φάει όλα... αυτός.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

ΙΡΑΚ

Η κατάσταση είναι εξοργιστική.
Μου έρχεται και μένα να ουρλιάξω που αισθάνομαι με δεμένα τα χέρια.

Υπάρχει τρόπος να μάθουμε κάποιο φαξ ή κάποιο e-mail της εδώ πρεσβείας του ΙΡΑΚ και να αρχίσουμε να στέλνουμε μηνύματα διαμαρτηρίας;;
Δεν μου έρχεται στο μυαλό κάτι καλύτερο. Εσάς;;

Οι εδώ οργανώσεις ομοφυλοφίλων τι κάνουν;;
Καλό το pride αλλά στο δίπλα "σπίτι" τους καίνε ζωντανούς.

Καλές ειδήσεις

Μπορεί να έχετε ήδη διαβάσει ή ακούσει για τις παρακάτω ειδήσεις.
Επειδή όμως δεν είδα να γίνεται πολύ κουβέντα, θεώρησα καλό να τις συμπεριλάβω σε μία εννιαία ανάρτηση.

Βέβαια δεν εφησυχάζουμε και συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό.

Αποκωδικοποιήθηκε πλήρως το γονιδίωμα του ιού HIV

Πειραματικό φάρμακο μείωσε θεαματικά τα επίπεδα του HIV



Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Η άδεια άργησε μια μέρα (και βάααλεε...)

9 και σήμερα.

Ξέρω δεν είναι καλαίσθητο να γκρινιάζω, αλλά εδώ και αρκετές μέρες έτσι νιώθω.
Σαν καλοί φίλοι που είστε όμως θα με ανεχτείτε με τα καλά μου και τα στραβά μου,
τι σόι φίλοι καλοί θα ήσασταν αλλιώς;; ναι;; :-)

Θέλω να φύγω
Δεν αντέχω άλλο στο γραφείο.
Ο συνάδελφος που είμαστε ομάδα λείπει.
Οι υπόλοιποι συνάδελφοι (οι περισσότεροι) λείπουν και αυτοί και ο χώρος έχει αδειάσει.
Σαν την καλαμιά στον κάμπο.
Η δουλειά, μου φαίνεται μια αηδία.
Τα πάντα εδώ μέσα μου φταίνε με για το παραμικρό.
Διεκπεραιώνω μόνο τα εντελώς απαραίτητα και αυτά με το ζόρι.
Ώρες – ώρες μου έρχεται να αρχίζω να ουρλιάζω
και να βαράω την οθόνη και το πληκτρολόγιο.
Δε γουστάρω άλλο λέμε.

Φίλοι και γνωστοί λείπουν και αυτοί

Σαν να μην μου έφταναν όλα τούτα μου έφυγε και το μωράκι.
Πάει να ξεκουραστεί για λίγες μέρες στο εξοχικό του με μαμάδες, αδελφές, ξαδέλφες
και την λοιπή ατραξιόν.
Το κατανοώ το μωράκι ότι είναι άδικο να περνάει τα πρωινά του ολομόναχο
αλλά τα βράδια που μένει άδειο το κρεβάτι, μου ‘ρχεται να φάω τα σεντόνια.

Ξέρω.
Θα μου πείτε να κάνω υπομονή.
Δεν θέλω άλλο υπομονή, με αηδίασε και αυτή,
να φύγει να πάει αλλού.

Θέλω να φύγω λέμε.

9 και σήμερα.

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

Τίποτα δεν μας σταματά


Κουφάλες, ετεροκανονικοί ρατσιστές ότι και να κάνετε, όσες βόμβες κι αν πετάξετε εμείς θα είμαστε πάντα εδώ και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέσα και έξω από τα στάδια μέχρι να το χωνέψετε ότι είμαστε ίσοι μεταξύ ίσων, άνθρωποι μέσα σε ανθρώπους.

Διαβάστε στο εδώ το πλήρες άρθρο του Advocate για τις επιθέσεις στα Outgames 2009 στην Κοπενχάγη.

Υπάρχουν τράγοι .... και .... Τράγοι


.... και πολλά - πολλά παρδαλά κατσίκια επίσης, όπως όλοι ξέρουμε.

Τώρα, μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί έχω την αίσθηση ότι στην πραγματικότητα οι θέσεις είναι άναποδα; Γιατί;


Άσχετο: Γιατί τους Τράγους τους λέμε Τράγους;; από που προήλθε ο χαρακτηρισμός;;

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Σκουληκότρυπα του χωροχρόνου


Αν ακόμα και τώρα είσαι στο πριν, βρες τρόπο να επικοινωνήσεις μαζί του.
Κάτι έμεινε κενό, λειψό, ατελείωτο.
Βρες τρόπο να επικοινωνήσεις μαζί του, να του πεις αυτά που ήθελες και δεν μπόρεσες.
Άσε τον εγωισμό στην άκρη.
Δεν έχει σημασία πόσος καιρός έχει περάσει.
Βγάλε τα συναισθήματα που έμειναν μέσα σου ανέκφραστα στην επιφάνεια.
Για να γεμίσει το κενό, να ολοκληρωθεί το λειψό, να τελειώσει το ατελείωτο.
Τότε θα μπορέσεις να βάλεις τελεία και το τώρα που ζεις θα είναι πραγματικά στο τώρα και όχι στο πριν.
Άντε βρε ..... και καλή αρχή.

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

... ίσως μάθεις να πετάς τελικά.


Μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που δεν θέλει να πληγωθεί, να αρρωστήσει και να πεθάνει (πρός θεού, δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να τα επιδιώκουμε αυτά).

Αντίθετα θέλει μόνιμα να χαίρεται, να είναι πάντα υγιής και όμορφη και να μείνει πάντα νέα και δυνατόν αθάνατη. Προβάλει δε την ευτυχία, την υγεία, την ομορφιά και την μακροζωία σε βαθμό υστερίας και τα έχει αναγάγει σε απόλυτα ιδανικά της εποχής.
Ξεχνάει (ή σκόπιμα) βέβαια αυτή η ίδια η κοινωνία να μας μάθει να αντιμετωπίζουμε τα άλλα, "τα κακά" και όταν έρθει η πρώτη δυσκολία κλεινόμαστε στον εαυτό μας, παραιτούμαστε και σε ακραίες περιπτώσεις πέφτουμε σε "ναρκωτικά" (πάσης φύσης).
Όταν επιτέλους καταλάβουμε ότι ο πόνος, η αρρώστεια και τέλος ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής και το αποδεχτούμε και αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα δύσκολα (ως κοινωνία και ατομικά), τότε θα μπορέσουμε ηρεμήσουμε και να δοθούμε συναισθηματικά χωρίς τον τρόμο ότι θα πληγωθούμε, θα μάθουμε να αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα την αρρώστεια και τέλος θα υπερβούμε τον φόβο του θανάτου.

Όπως λέει και ένα τραγούδι:

Είναι ωραίο να πέφτεις.
Αν αντέχεις να πέφτεις,
ίσως μάθεις να πετάς τελικά.

δυό μέρες μόνο















Έφυγες
Για δυό μέρες μόνο
Για μια βόλτα μόνο
Μόνος,
'συ που έφυγες,
εγώ εδώ
που έμεινα.
Λείπεις.
Δωμάτια κενά.
Σεντόνι άβυσσος.
Κρεβάτι παγίδα.
Δεν είσαι εδώ,
και στο εδώ δεν υπάρχω.
Ακόμα κι αν είναι
για δυό
μέρες
μόνο.

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

ice age




Πήγαμε και το είδαμε.
Δεν με νοιάζει τι λέτε εσείς αλλά τώρα στα 39 μου αλλά και στα 139 εγώ κινούμενα σχέδια θα πηγαίνω και θα βλέπω. Γουστάρω τρελά σας λέω.
Αλλού όμως θέλω να σταθώ.
Χωρίς να το παίρνεις και πολύ χαμπάρι η ταινία πλασάρει μεταξύ των άλλων (πολύ μου αρέσει!!) και τα εξής μηνύματα:
- Δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να ζευγαρώσουν-παντρευτούν
- Όσοι έχουν παιδιά μπορεί να είναι και μονογονεϊκές οικογένειες.
- Τα παιδιά που μεγαλώνεις και φροντίζεις με αγάπη μπορεί να μην είναι και δικά σου.
- Είναι οκ να είναι κανείς διαφορετικός.
Όσοι την είδατε, τι λέτε;

Άσχετο: Τransformes είδε κανείς;; Αν ναι θέλω να μάθω εντυπώσεις. Προσπαθώ να πείσω τον Στέλιο να πάμε να το δούμε και συνεχώς μου αντισκαρώνει.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

WHEN I SAY NO SMOKING, I MEAN NO SMOKING

Από την κούραση δεν με πέρνει ο ύπνος απόψε
Με αφορμή λοιπόν την απαγόρευση του καπνίσματος



Να γελάσει κανείς ή φρικάρει;;;

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Αι δύο ορφαναί

Του Δ. Εννερύ

Πήγαμε και την είδαμε χτες το βράδυ στο θέατρο "Δόμνα Σαμίου" στο Φιλοπάππου.
Γελάσαμε με την ψυχή μας. Αβίαστα, χωρίς αισχρόλογα. Μόνο με τις κινήσεις και τις γκριμάτσες ήταν αρκετό.
Παίξιμο σφιχτοδεμένο, στο σωστό ρυθμό οι ατάκες, χωρίς κενά.
Όλοι οι ρόλοι ερμηνευμένοι στο μέγιστο δυνατό του κάθε ηθοποιού, όλοι ένας κι ένας.
Οι στίχοι του Πυριόχου και του Χατζηκουτσέλη σε πλήρη «αντίθεση» με τη «σοβαροφανή» ερμηνεία τους από τον Μοδινό ήταν «όλα τα λεφτά».

Προς τους υπευθύνους του θεάτρου:
Το κυλικείο πολύ καλό δεν του έλειπε τίποτε, αλλά το θέατρο και τα καθίσματα πρέπει να συντηρηθούν τάχιστα.

Προς το δήμο Αθηναίων:
Οργανώστε επιτέλους το μπάχαλο και μην ξεχνάτε ποτέ ότι σας πληρώνουμε εμείς οι πολίτες που είστε υποχρεωμένοι να μας εξυπηρετείτε. Κανείς δεν ήξερε να μας πει τι ώρα ανοίγουν οι θύρες του θεάτρου και εν έτη 2009 είναι γελοίο τα εισιτήρια και οι θέσεις να μην είναι αριθμημένες.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Απεργία




Σήμερα κήρυξαν απεργία.

Το Αίτημα:
Να σταματήσει το ξεπούλημα της δημόσιας εταιρίας στην οποία εργάζομαι. Ξεπουλιέται δήθεν για να εξυγιανθεί και να υπηρετεί σωστά τους πελάτες της. (Λες και ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα έχει κάνει θαύματα – αν είχε το ξανασυζητάμε)

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν ξεπουλάς μια εταιρία για να την κάνεις να δουλέψει σωστά.
Άλλα πράγματα κάνεις: Την απαγκιστρώνεις κατ΄αρχήν από κάθε κομματική εξάρτηση. Φτιάχνεις ένα σωστό κανονισμό λειτουργίας προσωπικού, άρεις την μονιμότητα (αυτό και αν είναι θέμα έτσι όπως λειτουργούμε στην Ελλάδα) και διορίζεις τον κατάλληλο αριθμό ανθρώπων στις κατάλληλες θέσεις, είναι μερικά από αυτά.

Το ερώτημα:
Να συμμετέχω στην απεργία ή όχι.

Υπέρ του όχι:
Ο αγώνας είναι ξεπουλημένος αφού τα συνδικάτα είναι πουλημένα στα αντίστοιχα κόμματα και κάποιοι επωφελούνται προσωπικά για να φτιάξουν το πολιτικό προφίλ τους μέσα στα ίδια τα κόμματα.

Υπέρ του ναι:
Περνάς το μήνυμα στα κόμματα και στα golden boys της εταιρίας ότι δεν γουστάρεις να ξεπουληθείς, ότι θέλεις να συνεχίσει η εταιρία να δουλεύει υπέρ του κοινωνικού συνόλου και όχι για το κέρδος του ιδιώτη, ότι δεν κοιμάσαι όρθιος και αντιστέκεσαι.

Αυτά κυρίως τα δύο ερωτήματα με απασχολούν κάθε φορά που κηρύσσεται απεργία, και άλλοτε συμμετέχω και άλλοτε όχι. Εσάς;;

Υ.Γ. Ωραίο καλωσόρισμα σας κάνω :-) . Πρώτο post με απεργία. Έλεος! Δεν τρώγομαι.