Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Η άδεια που δεν γέμισε ποτέ...

Σήμερα ξανά για δουλειά μετά από μία εβδομάδα άδειας - εξ ού και η εξαφάνιση μου από τη blogόσφαιρα.

Με το μικιό μου μαζί ήμασταν όλες τις μέρες, χαδάκια, αγκαλίτσες γούτσου-γούτσου. Πετάξαμε και ο ένας τα μάτια του αλλουνού έξω βεβαίως-βεβαίως. Ρίξαμε και δυό καβγαδάκια - έτσι για να μην ξεχνιώμαστε βρε αδερφέ.
Πήγαμε σε φίλους, αράξαμε σπίτι στο Πέραμα και χαζεύαμε τη θέα (αλήθεια σας έχω δείξει τη θέα που έχω από το μπαλκόνι μου;; όχι;; - θα επανέλθω με σχετικό πόστ).
Πήγαμε και στη συναυλία των Aerosmith, μια χαρά, δε λέω.
Άλλη μέρα είδαμε στο σινεμά το Price of Persia - πολύ καλή στο είδος της, την συστήνω ανεπιφύλακτα για όσους δεν την έχουν δει ακόμη, σπεύσατε.

Ντάξ, δεν πέρασα άσχημα.

Αλλά να, δεν ήταν καλοκαίρι αυτό. Τη μια κρύο, την άλλη αέρας, μετά συνεφιά με βροχή από πάνω λες και είναι Οκτώβρης. Μου χάλασε όλη τη διάθεση για ξεγνοισιά.
Ήθελα να πηγαίναμε για μπάνιο κάθε μέρα, πήγαμε μόνο μία όλη κι όλη.

Επέστρεψα στη δουλεία με διάθεση, σαν να μην έλειψα καθόλου.

Φτου

Ελπίζω στα μέσα Ιούλη που θα είναι η επόμενη άδεια να είναι καλύτερα τα πράγματα σε ότι αφορά τον καιρό γιατί θα τραβήξω τις κωλότριχές μου στο τέλος από τα νεύρα.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Ο ομοερωτισμός του φωτογράφου Paulo Cesar

Από τα αναδυόμενα αστέρια στον χώρο της φωτογραφίας στην Πορτογαλία πάρτε λίγη πυρκαγιά για να για να έρθετε στα ίσα σας. Για όποιον δεν του φτάνει η ζέστη των ημερών. Εγώ σας αφήνω προς το παρόν (στένεψε ξαφνικά το παντελόνι στον καβάλο...) και τα ξαναλέμε σε λίγο, ναι;;























Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Σιγά!!! η πατρίδα κοιμάται... και εμείς μαζί της



Για να «σώσει» την πατρίδα η κυβέρνιση, βουτάει, αρπάζει και υπεξαιρεί τα 2/14 από το υστέρημα του συνταξιούχου.

Αν όμως έπαιρνε τα 2/14 από το περίσσευμα των Τραπεζών (που κατέχουν πλούτο ίσα με 600 δισ. ευρώ) θα εξοικονομούσε, για την πατρίδα πάντα, 86 δισ.! (Στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας)

Αν αντί να βουτήξει τα 2/14 από το υστέρημα του μισθωτού έπαιρνε τα 2/14 απ' το περίσσευμα των πολυεθνικών (όπως καλή ώρα η Ζήμενς) -και οι οποίες κατέχουν πλούτο ίσα με 700 δισ. θα μάζευε άλλα 100 δισ. ευρώ (τα στοιχεία απ' τον ICAP)

Αν, τέλος, έπαιρνε τα 2/14 απ' το περίσσευμα των 500 δισ. που διακινούνται ετησίως μέσω οφ σορ, θα εξασφάλιζε ακόμα 72 δισ. ευρώ. (Τα στοιχεία απ' τον ΣΔΟΕ)

Με έναν λόγο και με τρεις κινήσεις, η κυβέρνηση, αν ήταν του λαού κι όχι των λαμόγιων, θα μάζευε σε πρώτη δόση 258 δισ. ευρώ, στέλνοντας το δημόσιο χρέος προς εξόφλησιν...

Βεβαίως τέτοιες λύσεις θεωρούνται ανεδαφικές, αντιπαραγωγικές, ανίερες και κινδυνώδεις -από ποιους;

Απ' τους θύτες μας! Λογικόν, «νόμιμο και ηθικό» για αυτούς είναι να αφαιμάσσουν τον λαό, αφού μάλιστα αυτήν την εντολή τούς δίνει, λένε, ο λαός κάθε φορά στις εκλογές!

Ελευθεροτυπία/Ριζοσπάστης 11/06/2010



Φρικάρατε αγαπητά μου κουταβάκια;;;; Φρικάραμε να λέτε.

... και για να μην σας μπερδεύει η φωτογραφία: "Όλα τα βαμπίρ την ιδια μούρη έχουν"

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

40. Ε και;;;


Γιατρέ μου μπαίνω κατευθείαν στο ψυτό (είσαι κομάτι ακριβός, που να μη σώσεις!!)

(αχ ... ωραίος καναπές)

α. Φαίνομαι - έτσι λένε οι άλλοι - για 30άρης - το γονίδιο από τη μαμά βλέπετε.
β. Αιθάνομαι όμως να έχω μείνει κολυμένος εκεί γύρω στα 25-27. Κάνω πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα που έκανα και τότε (καλό είναι τώρα αυτό;;). Όσο τουλάχιστον μου επιτρέπουν τα οικονομικά μου.
γ. Και δεν έχω φυσικά ιδέα τι πάει να πει να είναι κάποιος 40.
δ. Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι όταν το λέω στον εαυτό μου και με πιάνουν τα γέλια.

Γιατρέ πείτε μου .. ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ;;;;

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

A little piece of history repeating

Κουβεντιάζοντας με τους πιτσιρικάδες που υπάρχουν στην ευρήτερη παρέα μου κατάλαβα ότι κάποιοι ήξεραν το pride, κάποιοι όχι, οι περισσότεροι όμως (surprise) δεν ήξεραν καν την ιστορία του. Από που ξεκίνησε. Φυσικό μου φαίνεται αφού αν δεν τους το πούμε εμείς οι παλιότεροι ποιός θα τους το πει;; Το ελληνικό σχολείο έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του.

Λίγη ιστορία λοιπόν από σχετικό άρθρο στην εφιμερίδα "Τα ΝΕΑ".

Τα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας
Ως επέτειος µνήµης στην επίθεση που είχε δεχθεί το βράδυ της 28ης Ιουνίου 1969 το «Stonewall Ιnn», δηµοφιλές γκέι κλαµπ στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης, άρχισαν να διοργανώνονται τα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας. Βαριά οπλισµένοι άνδρες της Αστυνοµίας είχαν εισβάλει στο µπαρ απευθύνοντας την κατηγορία της παράνοµης πώλησης οινοπνεύµατος. Ακολούθησε έλεγχος στους 200 θαµώνες.
Στη συνέχεια έγιναν σοβαρά επεισόδια ανάµεσα στους γκέι και την Αστυνοµία, τα οποία συνεχίστηκαν και τις επόµενες νύχτες. Ένα µήνα µετά γκέι ακτιβιστές διοργάνωσαν το Γκέι Απελευθερωτικό Μέτωπο, ζητώντας µεταξύ των άλλων να σταµατήσουν οι παρενοχλήσεις από την Αστυνοµία και να προστατεύονται οι οµοφυλόφιλοι στους χώρους εργασίας. Ακολούθησαν νέα συλλαλητήρια. Υστερα από έναν χρόνο διοργανώθηκε η πορεία για το «Stonewall», ως διαµαρτυρία για όσα είχαν συµβεί εις βάρος των οµοφυλοφίλων. Από τότε εκδηλώσεις για την επέτειο άρχισαν να διοργανώνονται και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ και στη συνέχεια σε άλλες χώρες, µε τον τίτλο «Ρride» (Υπερηφάνεια).

Athens Pride 2010




Το πρώτο pride το έχασα και πολύ είχα στεναχωριθεί τότε.

Πρώτη φορά πήγα στο δεύτερο pride. Ήμουν μόνος, δεν είχα παρέα και η αλήθεια είναι ότι στην παρέλαση αισθανόμουν πολύ "κάπως". Το αίσθημα απελευθέρωσης όμως που ένοιωσα μετά, ήταν το κάτι άλλο.

Την επόμενη χρονιά βρέθηκα με το τότε μωρό μου στο pride της Κολωνίας. Mιλάμε για άλλα μεγέθη βεβαίως, μέχρι και οι γερμανική Πυσοσβετική είχε περίπτερο (εκεί να δείτε αυτοανάφλεξη που έπαθα). Όμως υπήρχε και πολύ εμπορευματικοποίηση. Ελπίζω οι εδώ οργανωτές να μπορέσουν να το αποφύγουν.

Ακολούθησε το τέταρτο pride της Αθήνας όπου και πάλι μόνος μου πήγα, η παρέα ούτε που να το ακούσει (όλο δικαιωλογίες της πούτσας), από μια άποψη τους καταλαβαίνω, τον φόβο τους, την εσωτερική αδυναμία που έχουμε όλοι μας αποτινάξουμε την αυτο-καταπίεση μας. Κάποια στιγμή ελπίζω να καταφέρουν να την ξεπεράσουν.

Πέρισυ πήγαμε μόνο στο πάρτυ μετά την παρέλαση μαζί με δύο φίλους, εγώ φυσικά ήμουν μέσα στα νεύρα γιατί ήθελα να είχα πάει και στην παρέλαση. Δεν πήγα γιατί γκρίνιαζε ο Στέλιος Νο2.

Φέτος όμως δεν του πέρασε και παρά τα μούτρα που μου έκανε το Στελιό μου κατέβηκα στην παρέλαση μαζί με άλλους δυο φίλους, ο ένας εκ των οποίων μάλιστα είναι λίγο αγοραφοβικός και χρειάστηκε να του κρατάμε το χέρι.
Αναγνωρίζω το γεγονός ότι ο μωρός μου δεν είναι έτοιμος να παρελάσει και δεν τον πιέζω να έρχεται στην διαδήλωση, πρέπει όμως να αναγνωρίσει και εκείνος, με τη σειρά του, το γεγονός ότι εγώ μπορώ και δεν είναι σωστό να μη με αφήνει.
Τα "μούτρα" του πέρασαν μόλις πήγαμε στο πάρτυ μετά την παρέλαση όπου πιστεύω ότι όταν είδε την κοσμοσειροή μάλλον το ψιλο-μετάνιωσε που δεν είχε έρθει και στην διαδήλωση/παρέλαση.

Το pride κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο μεγάλο και αυτό είναι καλό, πολύ καλό.
Ελπίζω κάποια στιγμή να αποκτήσει το μέγεθος που πρέπει να έχει χωρίς να έχει χάσει την ουσία του, ώστε ο κόσμος, η κοινωνία και εν τέλει το κράτος καταλάβουν ότι είμαστε οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ότι είμαστε ένα από τα δυναμικότερα κομμάτια της κοινωνίας και ότι πρέπει να γίνουν νόμος του κράτους τα δικαιώματα που διεκδικούμε.

Θα πρέπει σίγουρα να δώσουμε τα εύσημα στους διοργανωτές, μια χούφτα άνθρωποι είναι.

Το ίδιο σίγουρο όμως είναι ότι πολλά πράγματα στο pride μπορούν και πρέπει να βελτιωθούν, τόσο από άποψη οργάνωσης όσο και σε θέματα ουσίας.
Είναι το χέρι μας να μην το αφήσουμε να γίνει ένα πανυγήρι (όπως πολλοί γκρινιάζουν).

Του χρόνου περισσότεροι, δυνατότεροι.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβω-κατεβαίνουν



ή αλλιώς: Ότι σπείρεις θα θερίσεις


Με την ίδια ευκολία που οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις σκοτώνουν άμαχο πλυθισμό στο Κουρδιστάν, σκότωσαν τώρα οι ισρληλινοί κομάντος τους τούρκους ακτιβιστές που πήγαιναν βοήθεια σε άλλους αμάχους.

Βγαίνουν τώρα οι τούρκοι πολιτικοί και φωνάζουν για τον άδικο χαμό των δικών τους.

Τον κύκλο της βίας δεν τον συνειδητοποιεί κανείς;;
Την πανάρχαια συμπαντική αλήθεια που λέει: Ότι εκπέμπεις ο ίδιος, θα το εισπράξεις πολλαπλάσιο την ώρα της πληρωμής, δεν την έχουν ακουστά;;

Αλλά είπαμε, συμφέροντα είναι αυτά, δεν είναι παίξε-γέλασε, και μπροστά στα συμφέροντα είμαστε όλοι αναλώσιμοι. Και αυτοί που εκπροσωπούν τα συμφέροντα, αναλώσιμοι είναι και αυτοί... τι ειρωνεία.


Θύματα που 'γίναν θύτες
Θύτες που 'γίναν θύματα.

Γελούν οι Θεοί μαζί μας... (αν υπάρχουν)