Όσο διαβάζω και μαθαίνω για αυτό το σύμφωνο συμβίωσης που πάνε να μας πλασάρουν, μπαίνω όλο και περισσότερο στο δίλημμα για το αν αξίζει ή όχι τελικά την υποστήριξή μας και εν τέλει αν αξίζει να ψηφιστεί κάτι τέτοιο.
Είναι λειψό έτσι όπως προτείνεται, ιδίως όταν διάβασα το τμήμα που αφορά τα κληρονομικά με πιάσανε τα γέλια από τα νεύρα μου: 1/5 εάν υπάρχουν κληρονόμοι πρώτης τάξης ή 1/2 αν υπάρχουν μόνο άλλοι κληρνόμοι.
Αν επιπλέον λάβω υπόψη το πως ετοιμάζεται να χρησιμοποιηθεί επικοινωνιακά από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της για να κρατήσει πολύ πιθανόν άλλα ανοσιουργήματα μακριά από την προσοχή της κοινωνίας και να φτιασιδώσει την εικόνα της στην ημεδαπή αλλά κυρίως στην αλλοδαπή, τότε τα γέλια δίνουν τη θέση τους σε γρυλίσματα. Όλα αυτά βέβαια κοροϊδία και παιχνίδι σε βάρος των δικών μας δικαιωμάτων που μόνο δικαιώματα δεν θα είναι.
Αυτά από τη μία.......
Από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι έστω και έτσι λειψό, μήπως είναι καλύτερο από το τίποτα που ισχύει σήμερα;; Που αν τα τινάξω (κούφια η ώρα) το μικιό μου (Στέλιος Νο2) δεν θα μπορεί να πάρει ούτε μια τρίχα από τα αρχίδια μου. Ότι μπορεί να αποτελέσει ένα βήμα προόδου, βάση για μελλοντικές διεκδικήσεις;;
Οι "επαγγελματίες" ακτιβιστές μάς (και όλοι μας μαζί) νομίζω ότι ήρθε η ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να σταματήσουν τις κοκκορομαχίες και τη φαγομάρα για την "πίτα". Ή μήπως ζητάω πολλά;;
απτο ολότελα καλή και η Παναγιώτενα
ΑπάντησηΔιαγραφή