Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Οδηγάω μόνος....

.
.
....ήτανε μεγάλο πάθος.....
.
....κι όπως πριν να τον αγκαλιάσω πάλι δεν μπορώ
.
.
....γύρω μας όλοι οι δρόμοι κλείσαν ξαφνικά  
σ΄αδιέξοδα δεν μπαίνω κι ούτε τα καταλαβαίνω  
κι από κείνον που με πνίγει φεύγω μακριά
.
.
....κι αν θυμάμαι πράγματα και με πιάνουν κλάματα
θα βρω τρόπο και θα ξεχαστώ.........
.
.

3 σχόλια:

  1. Οταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος, καλύτερα μόνος.
    Μαζεύουμε τα συντρίμια μας και κοιτάμε μπροστά. Σου εύχομαι τα καλύτερα από εδώ και πέρα φιλαράκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ αρκουδάκο. Δύσκολο πράγμα ο χωρισμός. Ιδίως όταν προκαλείται από ασυμβατότητα χαρακτήρων που κάποια στιγμή δυστυχώς τα συναισθήματα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και η απόφαση πονάει...

      Διαγραφή
  2. Και να θυμάσαι. Πίσω κοιτάμε μόνο για να παρκάρουμε.
    Προχώρα μικρέ. Η ζωή είναι μπροστά σου. Ορμα της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή