Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, την διαφθορά που ξεσκεπάζεται όλο και περισσότερο και την εξαθλίωση στην οποία φασιστικά μας σπρώχνουν είχα γεμίσει με τόσο θυμό που ουσιαστικά οι λέξεις δεν μου έβγαιναν, μια πλημμύρα από σκέψεις που έσπρωχναν η μία την άλλη για το ποια θα πρωτοβγεί μπροστά, από που να άρχιζα και που να τελείωνα... Δεν ήθελα όμως να βγάλω τέτοια αρνητική ενέργεια στο blog γιατί δεν θα βοηθούσε σε τίποτα, δεν θα συνείσφερε σε κάτι, άλλη μια κραυγή αγανάκτησης μέσα στις τόσες. Περίμενα λοιπόν σιωπηλός μέχρι να κατασταλάξει όλο αυτό μέσα μου. Να ελέγξω το θυμό μου, την αηδία που ένιωθα, το μίσος που γεννά η αγανάκτηση και η απελπισία. Έχω αποφασίσει να μην βγάζω (όσο μπορώ) άλλη "αρνητίλα", με αρκετή μας βομβαρδίζουν καθημερινά (τυχαίο;;) γιατί αυτό δεν κάνει τίποτα άλλο από το να γεννά το μίσος, το τυφλό μίσος. Ότι καλύτερο δηλαδή για την παραπέρα κατρακύλα μας προς το "σκοτάδι" ατομικά και συλλογικά.
Δεν θέλω άλλο πια τον θυμό και το μίσος να οδηγούν την σκέψη, το μυαλό μου, τα συναισθήματά μου αλλά η θετική σκέψη, αυτό, και η καλή διάθεση, να μη μας πάρει από κάτω και για να έρθουν τελικά οι σωστές ιδέες και σκέψεις που θα μας οδηγήσουν στις λύσεις που ψάχνουμε για τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου