Ένα απόγευμα .... στη Σαλαμίνα...

Ξαναπήγα τις προάλλες μόνος, δυστυχώς το μικιό μου εργαζόταν :-( στην μικρούλα απομονωμένη παραλία στη Σαλαμίνα.
Πάντα μου άρεσε η αίσθηση του νερού χωρίς το μαγιό και η ζέστη του ήλιου σε όλο το κορμί χωρίς την κρυάδα του βρεγμένου lycra.
Τώρα λοιπόν που τέλειωσαν τα "μπάνια του λαού" το απόγευμα η συγκεκριμένη παραλία είναι έρημη και ο γυμνισμός εφικτός χωρίς το ρίσκο κάποιος κομπλεξικός ντυμένος "να μου την πει" και να μου χαλάσει τη διάθεση.

Παρένθεση
Η παραλία βέβαια είναι αρκετά απομονωμένη, έτσι, στην περίπτωση που στους ντυμένους δεν υπάρχει γυναίκα (αλλιώς αυξάνονται οι πιθανότητες τα αρσενικά της παρέας να το παίξουν κοκκοράκια), το μαγιό και πάλι παραμένει στο σακ-βουαγιάζ.
Πρόβλημά τους αν δεν αντέχουν στη θέα ενός άλλου γυμνού άντρα. Έχει τόσες άλλες παραλίες να πάνε άμα θέλουν.
Κλείνει η παρένθεση

Ηρεμία και ησυχία για να "γεμίσουν οι μπαταρίες" γιατί η "μαυρίλα" δε λέει να τελειώσει

Ξάπλωσα κάποια στιγμή πάνω στα ζεστά χαλίκια, σε άμεση επαφή με τη μητέρα γη, χωρίς τη "μόνωση" της πετσέτας, μαγεία.... δεν έχω λέξεις να περιγράψω την αίσθηση.
Όσοι έχετε ξαπλώσει απευθείας πάνω στη γη, σε κάποια παραλία και έχετε αφήσει το σώμα να χαλαρώσει και το μυαλό να αδειάσει από σκέψεις νομίζω καταλαβαίνετε. Όσοι δεν το έχετε πράξει να το δοκιμάσετε.

Το ηλιοβασίλεμα απλά πανέομορφο...

Ναι το καλοκαίρι συνεχίζεται....